ΚΩΔ.CE043 λήκυθος Ύπνος και Θάνατος

Η λήκυθος  ήταν ένα αγγείο που χρησίμευε κυρίως για τη φύλαξη των αρωματικών ελαίων των γυναικών και των αθλητών. Επίσης χρησιμοποιούνταν ως δοχείο προσφοράς του λαδιού στους νεκρούς ή ως σήμα σε τάφους.

Τα αγγεία είναι αντικείμενα που μας προσφέρουν απεικονίσεις των αρχαίων ελληνικών μύθων αλλά και από στιγμιότυπα της ζωής των αρχαίων Ελλήνων.

Ο Ύπνος και ο Θάνατος μεταφέρουν σορο πολεμιστή.

Στην ελληνική μυθολογία ο Ύπνος ήταν θεός ή δαίμονας, που αποτελούσε την προσωποποίηση του ύπνου. Σύμφωνα με τον Ησίοδο στη Θεογονία ο Ύπνος και ο δίδυμος αδελφός του, ο Θάνατος, ήταν «δεινοί Θεοί» που κατοικούσαν στον Τάρταρο, παιδιά της Νύχτας και του Ερέβους. 

Κατά τον Όμηρο, που τον αποκαλεί νήδυμο (γλυκύ), τόπος κατοικίας του Ύπνου ήταν η νήσος Λήμνος, ενώ από τους μεταγενέστερους συγγραφείς του αποδιδόταν μια δική του φανταστική πατρίδα, η «Νήσος των Ονείρων». Ο Ύπνος λατρευόταν πολύ στην κυρίως Ελλάδα. Σημαντικά κέντρα της λατρείας του Ύπνου ήταν η Επίδαυρος, η Τροιζήνα και η Ολυμπία. Τον θεωρούσαν ήσυχο και πράο θεό ή δαίμονα, που πλανιόταν στη γη και τον απεικόνιζαν πότε ως ωραίο νέο, που έσπερνε στη Γη γλυκά όνειρα ή κοιμόταν σε μια κλίνη, πότε ως δαίμονα με φτερά, που μετέφερε ένα νεκρό με το Θάνατο.

Ο Θάνατος, κλείνοντάς τους τα μάτια και τη μύτη, παίρνει την ψυχή των ανθρώπων, την οποία μερικές φορές σαν ψυχοπομπός μεταφέρει και παραδίδει στον Άδη. Ο Θάνατος δε δωροδοκείται, διότι είναι ο μόνος από τους θεούς, ο οποίος ούτε θέλει, ούτε δέχεται δώρα, ευχαριστιέται όμως με τις τιμές που του κάνουν οι άνθρωποι. 

Γι αυτόν δεν υπάρχει βωμός. Συνήθως παριστάνεται σαν όμορφος νέος, άλλοτε με φτερά κι άλλοτε χωρίς φτερά.

Αντίγραφο από το Βρετανικό Μουσείο, Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο